حجت الاسلام سیدمحمدسجاد موسوی در گفت و گو با خبرنگار خبرگزاری حوزه، ضمن تبریک فرارسیدن سالروز ولادت باسعادت علی بن موسی الرضا(ع) ابراز داشت: ایام ولادت امام رئوف حضرت رضا(ع)، همچون اعیاد مرتبط با میلاد سایر ائمه اطهار(ع)، بهترین و مغتنم ترین فرصتی است که شیعیان و محبان حضرات معصومین(ع) علاوه بر برگزاری محافل جشن و شادمانی به این مناسبت، تفکر و تأملی بیش از پیش در خصوص سیره نورانی ایشان داشته و از این رهگذر، با تاسی به آن، الگوگیری مناسبی داشته باشند.
وی افزود: در کنار موضوعات مرتبط با سیره فردی و اخلاقی ائمه اطهار(ع) که به ویژه در کلان مقوله سبک زندگی اسلامی، حائز اهمیت است و باید از این رهگذر توجه فراوانی به این مسایل داشت، یکی از نکات بسیار مهمی که هیچ گاه نباید از اذهان امت جامعه اسلامی و شیعی دور بماند، مساله مبارزه همیشگی و جدی امامان معصوم ما با طاغوت و دستگاه ظالمی است که بر جان و مال و اقتدار مسلمین سیطره داشته است و در این بین، امام معصوم باید ضمن هدایت جامعه در عرصه های فکری، فرهنگی، اجتماعی، در عرصه سیاسی نیز به تبیین و روشنگری و مبارزه با ظلم و ظالم بپردازد.
وی همچنین ادامه داد: البته مسلم است که به جهت شرایط و اقتضائات زمانه، شیوه ی مبارزه سیاسی هر یک از ائمه(ع) با نظام طاغوت و دستگاه ظالم، تفاوت داشته به طوری که گاه شیوه ها و راهبردهای فرهنگی موضوعیت بیشتری داشته و گاه نیز وجه علمی و فکری و تمدنی مشخص تر بوده و البته به عنوان مثال در زمانه سیدالشهدا(ع) قیام علنی و در نهایت شهادت در راه خدا و برای اقامه دین او، لازمه این امر بوده است.
این استاد حوزه خاطرنشان کرد: از این حیث به نظر بنده، آن طور که باید و شاید مبارزه پیگیر و جدی حضرات معصومین(ع) با نظام کفر و دستگاه استکباری خلفای اُموی و عباسی مورد توجه آحاد مردم قرار نگرفته، هر چند که محققان و مورخان تاریخ اسلام و تشیع انصافاً در این عرصه، کارهای خوب و شاخصی نگاشته و معرفی کرده اند.
وی بیان داشت: به خصوص از نیمه دوم قرن اول هجری که خلافت اسلامی به شکل علنی با پیرایه های سلطنت در هم آمیخته شد و امامت اسلامی به حکومت سلطنتی و پادشاهی تبدیل شد، اهل بیت(ع) مبارزه سیاسی خود را به شکلی متناسب با اوضاع و شرایط زمانه دنبال کردند و این طور نبوده که نسبت به این موضوع کم توجه یا بی توجه باشند.
حجت الاسلام موسوی افزود: به گواه بسیاری از علما و مورخان برجسته، در کنار هدایت فکری و فرهنگی و نشر احکام الهی در سطح جامعه اسلامی، بزرگترین هدف امامان ما، تلاش به منظور تشکیل حکومت نبوی و علوی و مقابله با ظلم و ستم و نیز تلاش به منظور تحقق عدالت بوده است که البته به علت فراهم نبودن شرایط تنها در زمان امام علی (ع) و مدت بسیار کوتاهی در زمان امام حسن مجتبی(ع) شرایط برای حکومت اهل بیت(ع) مهیا بوده است.
وی ابراز داشت: به همین خاطر است که به ویژه پس از نهضت عاشورا تا ولایتعهدی امام رضا(ع)، جریان وابسته به اهل بیت(ع) یعنی شیعیان همواره بزرگترین و خطرناک ترین دشمن دستگاه خلافت بوده اند و از این رو شیعیان و به ویژه یاران خالص و نزدیک امامان معصوم همواره تحت شدیدترین فشارها و مشکلات قرار داشته اند.
وی گفت: در دوران مأمون عباسی، شرایط خاص و پیچیده ای برای شیعیان و به ویژه ثامن الحجج(ع) برقرار بود به طوری که اگر دقت کنیم متوجه می شویم یکی از اهداف مامون از این که به نوعی ولایتعهدی را بر امام رضا(ع) تحمیل کرد، این بود که به خیال خود، صحنه‌ی مبارزات حاد انقلابی شیعه را پس از این جریان به عرصه‌ی فعالیت سیاسی آرام و بی‌خطر تبدیل کند و از آن سو به عوام الناس بگوید امام شما نیز به دنبال قدرت و دنیاطلبی است که این سمت را پذیرفته اما بعد با هوشمندی امام رضا(ع) و شروطی که ایشان در جریان پذیرش این سمت قرار دادند و نیز نوع سبک زندگی و سیره سیاسی حضرت در آن مقطع، نقشه های مأمون نقش بر آب شد.
وی در خاتمه افزود: اتفاقاً امام رضا(ع) از آن شرایط به نحو مطلوب استفاده کردند که ضمن انجام رسالت الهی خویش، مردم را هر چه بیشتر و بهتر با ظلم و جنایت پنهان عباسیان که به مراتب خطرناک تر و ظالم تر از اُمویان هم بودند، آشنا کرده و بدین وسیله باعث ارتقای سطح بصیرت و درک و بینش سیاسی امت شدند.
